de luchtfotootjes onderaan bedriegen: heel Zwitserland ziet al enkele weken wit, ook 'het Flachland' waar wij wonen en waar het naar verluid in een normale winter ook maar een paar keer sneeuwt, geraakt niet van zijn witte sneeuwtapijt af. Telkens als de sneeuw bijna weg is, sneeuwt er een nieuwe laag van 10 cm bij.
Zaterdag ben ik vanuit Rohr naar Gränichen en terug gelopen, omdat het terrein daar volgens de stafkaart die we gekocht hebben er heel wat aantrekkelijker uit ziet. Het bos dat op 300 m van onze deur ligt, lijkt een beetje op Heverleebos met slechts beperkt reliëf en allemaal rechte wegen. In Gränichen daarentegen is het echter heel golvend terrein met veel kronkelende wegen. Om in Gränichen te geraken moet ik wel 2 spoorlijnen en 2 autosnelwegen passeren (as Bern - Zürich) wat de wegkeuzemogelijkheden wel beperkt. Het werd een aangename training : blauwe hemel en voortdurend door de knisperende sneeuw. En het terrein in Gränichen was echt de moeite.
Afstand : 17 km
Duur : 1u30
Omdat het terrein ten zuiden van waar we wonen (zoals Gränichen) zoveel aantrekkelijker is, ben ik op zondag met de auto tot in Suhr (ong. 5 km) gereden om daar een training te doen. Zoals je op de foto kan zien is het terrein daar nog heuveliger. In de voormiddag had het nog stevig bijgesneeuwd, wat de training extra uitdagend maakte. Aanvankelijk stevig moeten klimmen, en dan na de top overonderbesneeuwde weiden terug naar beneden, door het centrum van Gränichen naar Suhr.
Afstand : 11 km
Duur : 1u00
Vanaf nu wordt het stilaan uitkijken naar de start van het OL-seizoen, want hier zijn in tegenstelling tot in Vlaanderen nauwelijks wedstrijden in de winter. Op 22 maart is de 1ste Nationale wedstrijd in Soloturn, niet zo ver van waar wij wonen... die staat alvast op mijn agenda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten