This was fun!!

Vandaag is het éindelijk gelukt om gps-gegevens van mountainbike-routes die ik online had gevonden, te exporteren naar mijn Garmin Forerunner. Ik wist al lang dat dit moest lukken, maar telkens ik het probeerde kreeg ik 'error' meldingen. Ik had de hoop bijna opgegeven, maar na een aantal software en driver updates lukte het dan plotseling wel, en een half uur later zat ik op mijne fiets.

Eerst ben ik naar de start gereden die ongeveer 7 km van hier is. Daar heb ik dan de Garmin polshorloge stevig en onbeweeglijk aan mijn stuurstang bevestigt, zodat ik de route gemakkelijk kon aflezen van de display. Dit ging heel goed, enkel waar ik een weg moest inslagen die maar een kleine hoek maakte met de weg waarop ik reed, liep het af en toe mis. Na 50 m krijg je dan al wel een melding dat je van de route zit, dus dat is snel hersteld. Aanvankelijk was alles vrij vlak, maar de twee beklimmingen in het terrein waren toch wel uitputtend. Gelukkig staan er in Zwitserland af en toe bronnetjes waar de drinkbus op een warme dag zoals vandaag kan bijgevuld worden. Uiteindelijk 42 km op de teller, met 600 klimmeters.

Traject in vogelperspectief

Bij elke beklimming ging de harstlag omhoog, bij afdalen was er recup

Ondertussen is Nele terug veilig geland in Zwitserland, weliswaar in Génève, dat is nog 2,5 uur met de trein tot in Aarau. Zürich zou veel dichter zijn, maar aangezien er op de lijn Brussel-Zürich een bijna monopolie is, zijn die tickets tot 4 keer duurder in vergelijking met Brussel-Génève, ongelooflijk eigenlijk.

10 miles van Hellenbarden

Nele zit dit weekend in België (vrijgezellendag, babyborrel en blij weerzien met de familie). Home alone dus. Aanvankelijk zou ik een weekendje de bergen intrekken met Fernando, de man van één van m'n collega's, maar Fernando's werk en uiteindelijk ook het weer deden deze plannen afspringen.

Vandaag heb ik dan deelgenomen aan de 10 mijlen van Hellenbarden, in een stadje aan de 'Sursee' niet zo ver hier vandaan. De eerste 12 km waren steeds 'vals plat' omhoog en werkten - bijna zonder dat je het merkt - slopend voor de benen, des te meer omdat het terrein er hier en daar wel slijkerig bij lag. Veel versnelling op het einde was dan ook niet mogelijk. Vanop de top was het in 4 km terug naar beneden. Eindtijd was 1u07'33" of 14 km/u. In de voorlopige uitslag die uithing toen ik doorging was dat goed voor een 28e plaats. De winnaar liep zelfs onder 51 minuten of 19 km/u! De finale uitslag zou hier moeten verschijnen.

Het traject

Compromis over toelating WMOC 2010

Net als in België wordt er ook in Zwitserland regelmatig strijd geleverd tussen de oriëntatieloopfederatie en de 'natuurbeheerders'. Vandaag las ik in de krant dat er een compromis werd gevonden voor de rel over de toelating voor de World Masters Orienteering Championships 2010. Aanvankelijk waren er problemen omwille van de mogelijke aanwezigheid van de zeldzame auerhoen, waarvan naar schatting nog slechts 500 exemplaren rondscharrelen in Zwitserland. Het compromis bestaat er nu in dat de organisatie voor elke deelnemer 10 Zwitserse franken (6,5 €) afstaat aan de natuurbeheerders. Eigenaardig compromis vind ik en dit toont ook weer aan dat in Zwitserland echt alles te koop is, als je maar geld op tafel legt. Ik vind het toch maar een gevaarlijk precedent. Binnenkort gaan ze aan iedereen geld vragen die het bos in wil. Als ze zo in België ook zouden beginnen, zal het rap gedaan zijn.

De auerhoen

Terrein in Neufchâtel, WMOC 2010

Meer kaartmateriaal WMOC 2010

Eindelijk.....

is onze laatste MILKA chocolade op!!

De voorraad MILKA die we verhuisd hebben naar Zwitsersland was immers aanzienlijk. Om jullie geen honger te doen lijden op onze afscheidsparty in de Gnorgl eind december, hadden we massaal MILKA chocolade aangekocht. Maar de MILKA koe op onze uitnodiging werkte blijkbaar ook inspirerend, waardoor we nog talrijke cadeaus met MILKA chocolade in alle mogelijke varianten kregen. Niet erg hoor, wij eten graag chocolade, maar te samen met de overschot van de MILKA chocola die we zelf al aangekocht hadden, was de hoeveelheid toch wel memorabel groot (ongeveer één schap in onze kast).

Vandaag heb ik dus de laatste melocake opgegeten en daarmee was de laatste MILKA chocolade op. Bedankt iedereen, het heeft ons gesmaakt!

Tot zover deze belangrijke mededeling.

de laatste MILKA verpakking

Het kan ook anders...

Ik had het al een maand geleden op de folder van de woensdagavond-oriëntatietrainingen gelezen: "Forchlauf. Mit Massenstart und ohne Kompass". Ik werd al nieuwsgierig en dacht toen aan één of andere aflossingsvarianttraining. Maar vorige week kwam ik dan te weten dat de Forch eigenlijk een heuveltop is rond Zürich. De Forchlauf bleek een jaarlijkse loopwedstrijd te zien die georganiseerd wordt door de sportwerking van de twee Zürichse universiteiten. Er waren 3 verschillende afstanden op volgens Zwitserse normen licht heuvelend terrein : 7.5 - 15.5 - 21.5 km. Op een halve marathon was ik nu niet meteen voorbereid, en het was een hete avond na een lange werkdag, dus koos ik voor de 15.5 km.

Het was 'op zijn Zwitsers' georganiseerd, tot in de puntjes geregeld en niets op aan te merken dus. Tijdsopname was elektronisch met het SportIdent systeem. Waterverstuivers stonden langs het parcours dat volledig met boomzaagsel was aangegeven.

Mijn aanpak voor zo'n wedstrijden was tot hier toe altijd hezelfde: een snelle start en dan dat hoge tempo proberen vol te houden tot aan de finish. Geleidelijkaan sterven dus en mezelf steeds weer afvragen waarom ik dit toch doe. Maar bij de finish ben ik dan weer tevreden met de eindtijd en de twee daarop volgende dagen met stramme spieren neem ik er dan wel bij.

Gisteren heb ik het anders aangepakt: tegen mijn natuur in heb ik me zo lang mogelijk koest gehouden, rustig mijn eigen tempo gelopen, niet laten opjagen door lopers die me voorbijlopen. Ik kan u zeggen, dat was niet eenvoudig. Tegen de helft van de koers had ik er echter al een paar die zich vergaloppeerd hadden terug 'opgeraapt', dat was bemoedigend. Aan het kilometerbordje 12 km waren er dan nog genoeg krachten over om de grote motor aan te zetten, het tempo ging nog vlot de hoogte in en we konden nog een tiental plaatsen opschuiven. Eindtijd: 66 min, goed voor een 23e plaats op 174. Positief gevoel achteraf, en geen stramme benen. Het kan dus ook anders...

Resultaten

PS. België komt hier nog eens in het nieuws, deze keer door Kimberley met de sterretjes... Ze vragen me of ze in België allemaal zo zijn.

EMBO!!

Goed nieuws: Hotel Edelweiss kan nog wat langer open blijven! Vorige week werd bekend gemaakt dat ik een EMBO postdoc beurs krijg voor het jaar 2010, verlengbaar tot eind 2011. Daarmee valt er een hele last van me af omdat ik nu niet meer verder op zoek moeten gaan naar centen om mijn contract dat eind 2009 afloopt te verlengen (Nele had reeds een contract van onbepaalde duur). De eerste 5 maanden zijn zo snel voorbij gegaan, dat 1 jaar zo kort leek, zeker als je bekijkt hoeveel administratieve rompslomp we al gehad hebben. Ook professioneel gezien is 2 of 3 jaar zinvoller dan 1 jaar, zodat ik vroeg of laat ook de vruchten kunnen plukken van de inspanningen in het eerste jaar.


Nele werkt ondertussen ook 100% full time, en dat kan u zien aan het aantal posten op de blog. Dat wil niet zeggen dat we ondertussen stil gezeten hebben. De voorbije weekends hebben we vooral de Jura aangedaan, zijn we naar Duitsland geweest (weekend voor 30 jarig jubilieum van mijn ouders) en de Belgische Hoge Venen (jaarlijks Salvastweekend). Met de collega's heb ik ook deelgenomen aan de SOLA estafette, de grootste aflossing van Zwitserland. 800 ploegen van 14 mannen leggen elk meer dan 100 km af. Ikzelf deed 61 minuten op 14,4 km met 300 hoogtemeters (159e op 804). 's Avonds hadden we dan een gezellige BBQ op het dakterras van ons instituut. Nadien was er ook nog eens BBQ bij een collega thuis. We kunnen dus alleen maar vaststellen dat die Zwitsers graag BBQen...


Dit weekend wordt geen schitterend weer voorspeld en gaan we het rustig houden: winkelen, appartement kuisen, trainen & fitness, en de dingen die zijn blijven liggen opruimen... De boog kan niet altijd gespannen staan.