Het paasweekend hebben we gebruikt om ons skiseizoen af te sluiten. We hadden een hotelletje (van de familie van ex-skiwereldkampioen Daniel Albrecht) geboekt in Wallis - normaal gezien het zonnigste kanton van Zwitserland, maar deze keer de enige bewolkte streek van heel Zwitserland. Op zaterdag hebben we dan maar de trein/funiculair genomen naar Crans-Montana, meer in het westen. Hier was het heel wat zonniger, maar zoals in de meeste skigebieden tijdens het paasweekend, had de sneeuw last van het lenteweer, met een pist vol bulten van pappigere sneeuw als gevolg. Bijzonder vermoeiend skiën, en de zonneterrassen aan de skichalets zaten dan ook vol in de namiddag. Op zondag hebben we geskiet in het gebied Rieder-, Bettmer- & Fiescheralp. Dit is echt een prachtig gebied met veel goede liften en veel gevarieerde pisten, met boven een schitterend zicht op de besneeuwde Aletsch-gletsjer. Het zicht op de Jungfrau krijg je er vanaf hier gratis bij! Hier moeten we in de zomer zeker nog eens terugkomen.
Een weekend later stond dan onze eerste trip terug naar België op het programma. Stijn & Lien traden dit weekend in het huwelijksbootje, en dat was meteen ook een excellente gelegenheid om beide families nog eens terug te zien. Het deed deugd om nog eens in België te zijn en de hele familie nog eens terug te zien. Ze waren nog allemaal even gezond en alles leek nog zoals het was toen we vertrokken. Raar dat we daar nu momenteel geen 'eigen' huis meer hadden staan. Het was dan ook even onwezenlijk om opnieuw afscheid te moeten nemen en om 16u nog even naar 'huis' te rijden 7 uur verderop.
Verleden dinsdag was een grote dag: eindelijk kwam er een einde aan behoorlijk wat administratieve ellende en het daarbij horende doorzettingsvermogen: we hebben eindelijk onze Zwitserse nummerplaten bekomen!! Na een heel aantal stempels aan de grens, 2 bezoekjes aan het 'Zollamt' (de tweede keer diende om hen uit te leggen hoe de regels eigenlijk ineensteken), 2 bezoekjes aan de garage (o.a. de pinkers moesten vervangen worden wegens niet geel genoeg, en een complete reiniging van het chassis en de motor waren ook noodzakelijk...), 2 bezoekjes aan het 'Strassenverkehrsamt', heel wat telefoontjes met de verzekeringsmaatschappij en een strenge technische controle door 2 experten werd onze auto eindelijk conform de zwitserse regels bevonden en kregen we onze zwitserse autopapieren en reflecterende nummerplaten... Blij dat dat achter de rug is. Nu rest er alleen nog aan het aanvragen van zwitserse rijbewijzen, maar hier hebben we nog 6 maanden voor. We moeten er nog wel onze ogen voor laten testen... maar we kunnen niet klagen, niet-EU'ers moeten een nieuwe praktische test afleggen.
Opgelucht kon ik dan naar het Institut Pasteur in Parijs vertrekken. In het kader van mijn EMBO postdocbeursaanvraag voor een verlenging in Zwitserland moest ik er een seminarie geven voor een expertenpubliek met daarna nog een discussie. De professore van het labo waar ik naar toe moest werd omgeschreven als 'a hard cookie' en 'a tough lady', dus had ik me stevig voorbereid en een 'fancy' presentatie gemaakt om niet ten onder te gaan. Het publiek bleek inderdaad niet het minste met tal van (moeilijke) vragen. Bij de eerste tackle-vraag na 5 minuten presentatie moest ik het antwoord schuldig blijven, maar nadien verliep alles als gedroomd en leek het publiek gewonnen te zijn voor dit vrij riskant en controversieel onderwerp. Tijdens de lunch zei de prof me dat ze een positief verslag zou schrijven en uiteindelijk was ze poeslief, dus dat kon niet beter zijn. De bal ligt nu in kamp van de EMBO commissie. Maar met 600 aanvragen en 100 beurzen is de slaagkans opnieuw niet echt hoog, afwachten dus. De eerste beursaanvraag bij het Human Frontier Science Program is trouwens op een 'njet' uitgedraaid. Achteraf bekeken kon ik nog blij zijn dat ik in de laatste ronde ben geraakt, de CV's van de gelukkigen die het wel behaald hebben waren redelijk indrukwekkend.
Nadien nog een ex-collega uit België die momenteel aan het Institut Pasteur werkt opgezocht en samen een avondje door de 'cité' van Parijs rondgedwaald. Ik was onder de indruk. Het was een heel aangename warme lenteavond met veel volk en ambiance op de bruggen over de Seine en in de straten rond de Notre-Dame en het Louvre. Het was er echt aangenaam vertoeven.
Terwijl Nele gisteren met haar collega's gaan tafelen was in Basel, heb ik mijn eerste BBQ van het jaar gehad. Heel spontaan idee van mijn collega Fritz rond een uur of half vijf in de namiddag. Fritz is een geweldig toffe kerel met een bijzondere levensloop. Destijds eerst een opleiding gevolgd voor slager, doet hij nu zijn doctoraat in de moleculaire biologie. Als hij een BBQ organiseert, koopt hij dan ook niet een paar kippenfilets en een paar worsten, maar een gans lendestuk van een varken dat hij dan vakkundig fileert en grilt op de BBQ. Met daarbij zijn eigen Schwäbische Kartoffelsalat...
En nu is het weekend, en we zijn allebei blij dat er niet te veel gepland is... Beetje bekomen en wat inkopen doen. Morgen staat er misschien nog wel eens een regionaal wedstrijdje op het programma...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten