Ondertussen leven we hier dus al een paar dagen met z'n viertjes op ons appartement en voorlopig nog geen ruzie gemaakt ;-) Dat is nog eens kunnen he!
De eerste dagen van hun vakantie hier waren tijdens het weekend, dus zijn we er toen met z'n vieren op uit kunnen trekken. Naast een grote pot speculaaspasta en Zero-chocolade, hadden Bart en Kim ook de oude knie-braces van mijn zus meegebracht. In de hoop dat die mijn knie wat konden ondersteunen, gingen we zaterdagnamiddag skiën. We hadden een niet te groot gebiedje uitgekozen en het was heel erg leuk. Mijn knie was zeer dankbaar voor de brace en hield zich sterk. Maar ondanks hulpmiddelen kon ik mijn broer en (toekomstige) schoonzus niet volgen hoor! Wat een techniek en een snelheid (het eerste van Kim, het tweede van Bart :-)). Nu het redelijk goed ging met mijn knie, besloten we ervan te profiteren en ook zondag de skilatten aan te binden: op die manier kon ook Yves eindelijk eens wat meer skiën. De wolken bleven in de vallei hangen en mede dankzij de schitterende zon en de goede sneeuw werd het een fantastische dag. Yves zijn collega's vroegen zich maandag wel af of hij met zijn hoofd niet te lang onder de zonnebank had gelegen ;-)
Toen we op vrijdagavond de weersvoorspellingen hadden doorgenomen, zag het er niet al te best uit voor deze week. In het weekend bemerkten we echter dat de weermannen zich hier ook serieus kunnen vergissen en dus was er goede hoop dat Bart en Kim ook in de week de pistes zouden kunnen opzoeken. Helaas nam de zon op maandag en dinsdag verlof en hebben we net een paar van de slechtste dagen tot nu toe achter de rug. Mede aangestuurd door een opspelende maag van Kim (dieje kleine is nog niet groot, maar hij/zij bezorgt haar nu al last... dat belooft), trokken onze gasten maandag dan maar naar Basel. Met Kim en haar maag gaat alles nu weer prima en Basel staat ook nog steeds recht; alles dik in orde dus.
Yves en ik hebben ons gewoon werk-regime weer hervat. Ik heb trouwens te horen gekregen dat ik vanaf april zeker 80% kan werken en als het nodig is, werk ik meer (en verdien dus ook meer centjes, joepie!). Ik heb al een studie moeten weigeren, want anders krijg ik het in de zomer niet meer bol gewerkt; vervelend dat de studies allemaal zo ongeveer op hetzelfde moment gaan beginnen. Maar ja, zo gaat dat nu eenmaal in mijn branche en ik ben heel erg blij dat ik binnenkort weer de baan op mag naar de ziekenhuizen. Ik zal trouwens meewerken aan een fase I-studie: dat zijn de eerste testen op mensen voor een bepaald product en dus zeer intensief te monitoren. Een superuitdaging in een nieuw domein: ik kijk er echt naar uit. Ze hebben hier trouwens nogal hoge verwachtingen van mij heb ik het gevoel, want ze willen graag dat ik een nieuwe CRA (45j, helemaal nieuw in het wereldje en zich nu aan het inwerken via assistenten-werk) een beetje superviseer als ze dit jaar begint met het monitoren van centra. Superleuk...
Yves heeft ondertussen helemaal zijn plaatsje gevonden in het labo lijkt me. Ze komen naar hem om vanalles te vragen en mogelijks moet hij binnenkort opnieuw een student begeleiden: dat doet hij allemaal supergraag. Maar het onderwerp waaraan hij nu werkt, is toch niet zo evident. Tot nu toe hebben zijn experimenten vooral veel vragen opgeroepen, hopelijk begint hij binnenkort ook wat antwoorden te vinden.
Ik ga jullie laten, want Bart en Kim zijn hier juist binnen gevallen. Wegens het slechte weer gisteren tijdens hun skidag en de dichte bewolking deze morgen hebben ze deze voormiddag Aarau onveilig gemaakt en deze namiddag naar een paar topmatchen badminton gaan kijken. Bart had ontdekt dat er een tornooi van wereldniveau momenteel in Basel plaats vindt, dus dat was een ideaal regen-programma. En nu staan ze al in de keuken eten klaar te maken, dus moet ik echt stoppen.
knuffel en lieve groetjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten