Verleden week donderdag, 8 oktober 2009, kwam eindelijk het verlossende telefoontje: mijn broer belde (ik was in Genève voor het werk) om het grote nieuws mee te delen dat zijn eerste dochtertje geboren was!! Wij op vrijdag dus wat vroeger gestopt met werken om nog die avond in België te kunnen zijn.
Op zaterdag kon ik dan voor het eerst mijn metekindje in de armen nemen: het is zo een schattig en beeldschoon baby'tje, dat kan je echt moeilijk beschrijven (blinkblink, trotse meter). Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe het moet aanvoelen voor Bart en Kim: ze zagen er allebei heel gelukkig en trots uit, en terecht! Ook mijn ouders, voor het eerst grootouders - vanaf nu dus oma en opa -, zijn heel erg opgelucht en blij dat Janne er eindelijk gezond en wel is.
Op maandag moesten we spijtig genoeg al weer terug naar Zwitserland. Het was toch behoorlijk moeilijk om terug te rijden dit keer; ik zou natuurlijk graag de eerste maanden van Janne van dichtbij mee beleven, maar dankzij Skype en digitale foto's zal ik niet veel moeten missen :-) En we kunnen uitkijken naar ons lang(er) verblijf in België tussen kerst en nieuw... tegen dan zal Janne al bijna 3 maanden zijn...
Broer, nog eens een hele dikke proficiat en bedankt dat ik meter mag zijn van dit schitterende meisje!
Kim, je bent nu al een supermama; ongelooflijk hoe je omgaat met je dochtertje!
En ondertussen probeer ik me tegen te houden om elke babywinkel die ik tegen kom binnen te stappen ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hey Nele & Yves,
BeantwoordenVerwijderenProficiat aan de kersverse doopmeter! Je gaat dat geweldig doen Nele!
Kriebelt het bij jullie nog niet om aan kindes te beginnen (gezien de grote drang om bij elke babywinkel een klein kijkstopje te doen ;-) ).
Dikke kus en knuffel,
Trine & Bart