Het was 'op zijn Zwitsers' georganiseerd, tot in de puntjes geregeld en niets op aan te merken dus. Tijdsopname was elektronisch met het SportIdent systeem. Waterverstuivers stonden langs het parcours dat volledig met boomzaagsel was aangegeven.
Mijn aanpak voor zo'n wedstrijden was tot hier toe altijd hezelfde: een snelle start en dan dat hoge tempo proberen vol te houden tot aan de finish. Geleidelijkaan sterven dus en mezelf steeds weer afvragen waarom ik dit toch doe. Maar bij de finish ben ik dan weer tevreden met de eindtijd en de twee daarop volgende dagen met stramme spieren neem ik er dan wel bij.
Gisteren heb ik het anders aangepakt: tegen mijn natuur in heb ik me zo lang mogelijk koest gehouden, rustig mijn eigen tempo gelopen, niet laten opjagen door lopers die me voorbijlopen. Ik kan u zeggen, dat was niet eenvoudig. Tegen de helft van de koers had ik er echter al een paar die zich vergaloppeerd hadden terug 'opgeraapt', dat was bemoedigend. Aan het kilometerbordje 12 km waren er dan nog genoeg krachten over om de grote motor aan te zetten, het tempo ging nog vlot de hoogte in en we konden nog een tiental plaatsen opschuiven. Eindtijd: 66 min, goed voor een 23e plaats op 174. Positief gevoel achteraf, en geen stramme benen. Het kan dus ook anders...
PS. België komt hier nog eens in het nieuws, deze keer door Kimberley met de sterretjes... Ze vragen me of ze in België allemaal zo zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten