Skiën in Schönbuël + heuvel (berg?) training

Zaterdag was het een perfect skiweertje. Als het weekend nadert, dan proberen we telkens één ding te verstaan in het weerbericht en dat is hoe hoog 'das Nebelmeer' (de wolkenzee) ligt. Zaterdag lag dat op 1500 m en het skigebied dat we hadden uitgekozen lag tussen 1520 en 2000 meter. Bijgevolg hadden we een stralende zon en azuurblauwe lucht, met onder onze voeten in de vallei een dik wolkenpak. Een paar dagen terug had het nog bijgesneeuwd en de pistes lagen er zeer goed bij, slechts hier en daar een ijzige plek.

Nele heeft er echter niet ten volle van kunnen genieten: een zwakke knie bracht een kettingreactie van onvoldoende controle om af te remmen en onzekerheid met zich mee. Zij gaat zich voorlopig meer toeleggen op fitness om de knie terug te versterken - als dit niet helpt mag Joris de kinesist die met Pasen langs komt, tegen dan een nieuw strak revalidatieplan uitdenken ;-) Ze besloot zich in de namiddag te sparen en heeft zich dan vooral boven in de zon gezet met uitzicht op een kilometerslang panorama op de bergketen aan de overkant. Spijtig dat de batterijen van ons fototoestel het hebben begeven (nieuwe zijn besteld en onderweg), anders hadden we hier een paar mooie foto's kunnen posten.

Zondag stond er geen orientatiewedstrijd op het programma. Er was er wel eentje - een stadswedstrijd in Chur - maar het lag aan de andere kant van het land en als ik me niet vergis, had ik er eerder al eens gelopen tijdens de JEC in 2000 (iemand hier nog herinneringen aan?). De wandeling van vorige week naar de Gisliflueh had me echter geïnspireerd tot een stevige heuvel (berg?) training : 13,3 km met 585 klimmeters in 1u27. Tijdens de training was het opnieuw beginnen sneeuwen en de laatste tweehonderd meter voor de top was lopen helemaal uit den boze. In tegenstelling tot vorige week was er niemand op de top. In de verse sneeuw was nog één paar voetsporen zichtbaar. In het 'Gipfelbuch' stond nog wel een boodschap van mensen die er een uurtje eerder waren "Glat, glatter, glättesten. Die abstieg wird noch toll sein". Deze profetische woorden werden inderdaad waarheid: afdalen was bijna onmogelijk, voetje voor voetje en waar ik kon offroad ben ik de eerste honderd meters terug naar beneden geslippert, maar daarna ging het weer vlot.

Vandaag zijn we dag op dag al een maand in Zwitserland, het lijkt wel voorbijgevlogen. Toch wachten we nog steeds op onze 'Aufenhaltsbewilligung' of onze verblijfsvergunning. We verwachten ze deze week...