Samichlaus

Zwitserland maakt zich klaar voor het winterseizoen, al is het nog steeds wachten op voldoende sneeuw. De klimaatopwarming laat zich dit winterseizoen duidelijk merken en de meesten skigebieden blijven voorlopig toe of gaan slechts gedeeltelijk open in de hogergelegen delen.





Ondertussen duikt hier overal Samichlaus op, de ene keer lijkt hij op Sinterklaas, de andere keer lijkt hij weer eerder op de Kerstman. Hij lijkt hier dan ook een dubbele rol op zich te nemen gedurende de hele decembermaand. Ook de zwarte pieten - hier de Schmutzli's (letterlijk vertaal de vuilerikjes) zien er helemaal anders uit dan in België : ze hebben hier een pinnemuts (zoals de Ku-Klux clan maar dan in het zwart...:-), soms zijn ze blank en dan weer zwart, en af en toe hebben ze een volle baard, zoals Samichlaus zelf. En waar er in België maar ene echte Sinterklaas is, zie je hier soms ineens meerdere Samichlausen opduiken. Zo zie je maar hoe gewoonten kunnen verschillen. Trouwens, toen ik m'n Spaanse collega vertelde, dat Sinterklaas met de boot uit Spanje komt, wist die ook van niks...

Dit weekend zouden vele skigebieden in Zwitserland het skiseizoen openen. Door de aanhoudende lentetemperaturen zullen de skifanaten echter nog wat langer moeten wachten dan gepland. De 0°C-graden grens is zelfs terug boven de 2000m-grens geklommen en sneeuw is er nauwelijks gevallen. Ook kunstsneeuw heeft geen zin, het zou meteen weer weg zijn. Voorlopig kan er enkel geskied worden op de gletsjers in Zermat, Engelberg, Saas-Fee,...



Webcambeeld van vandaag in Adelboden-Lenk

Zwitserland kan plots voetballen!

Zwitserland kan plots voetballen! Vorig jaar ging de Zwitserse Mannschaft nog roemloos onderuit in de eerste ronde van het Europees kampioenschap in eigen land (welke andere voetbaldwerg had dat nu ook weer gepresteerd?), vandaag werden de Zwitserse U-17-junioren totaal onverwacht wereldkampioen in Nigeria. Na o.a. de scalp van Duitsland, Italië en Columbië veroverd te hebben, versloegen ze gastland Nigeria in de finale.

Meer

Hilarisch Zwitserland

Een hilarisch promofilmpje over Zwitserland met tal van clichés en stereotypes : schoonmaakgek, milieuvriendelijk, hoge kwaliteit, georganiseerd, verontwaardigd zijn en er met een groepje zelf iets aan doen. En natuurlijk is ook de Matterhorn van de partij. Op de achtergrond hoor je de gekende alpenhoornmuziek. En wie verstaat dat sappige Sjwidserduutsj op het einde?

Stoos

De oriëntatielopers die er op de Swiss-O-week bijwaren herinneren zich Stoos nog wel. Wij deden er vorige zondag een 'Gratwanderweg' tussen Chlingenstock en Fronalpstock op 1900m. Het werd een combinatie van schitterende herfstkleuren en wroeten door de eerste sneeuw. Helaas stak de mist op voor we Fronalpstock bereikten, van daaruit konden we anders 11 meren zien. Foto's opnieuw door Roeland.

Aarau by Roeland

Met neef Roeland hingen we vorig weekend een ganse dag rond op het Kulturfest van Aarau, de stad waar we wonen. Omdat Roeland de grootste lens had mocht hij de foto's nemen ;-) Zie hier een greep uit het resultaat.

Eindelijk...daar is Janne

Verleden week donderdag, 8 oktober 2009, kwam eindelijk het verlossende telefoontje: mijn broer belde (ik was in Genève voor het werk) om het grote nieuws mee te delen dat zijn eerste dochtertje geboren was!! Wij op vrijdag dus wat vroeger gestopt met werken om nog die avond in België te kunnen zijn.
Op zaterdag kon ik dan voor het eerst mijn metekindje in de armen nemen: het is zo een schattig en beeldschoon baby'tje, dat kan je echt moeilijk beschrijven (blinkblink, trotse meter). Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe het moet aanvoelen voor Bart en Kim: ze zagen er allebei heel gelukkig en trots uit, en terecht! Ook mijn ouders, voor het eerst grootouders - vanaf nu dus oma en opa -, zijn heel erg opgelucht en blij dat Janne er eindelijk gezond en wel is.

Op maandag moesten we spijtig genoeg al weer terug naar Zwitserland. Het was toch behoorlijk moeilijk om terug te rijden dit keer; ik zou natuurlijk graag de eerste maanden van Janne van dichtbij mee beleven, maar dankzij Skype en digitale foto's zal ik niet veel moeten missen :-) En we kunnen uitkijken naar ons lang(er) verblijf in België tussen kerst en nieuw... tegen dan zal Janne al bijna 3 maanden zijn...

Broer, nog eens een hele dikke proficiat en bedankt dat ik meter mag zijn van dit schitterende meisje!
Kim, je bent nu al een supermama; ongelooflijk hoe je omgaat met je dochtertje!

En ondertussen probeer ik me tegen te houden om elke babywinkel die ik tegen kom binnen te stappen ;-)

Een klein wonder

Op donderdag 8 oktober werd Janne geboren, eerste kindje van Bart (broer van Nele) & Kim. Het Hamels-geslacht is daarmee verzekerd voor een volgende generatie. Redenen genoeg om een weekendje naar België te trekken, des te meer omdat Nele de fiere meter is... En al zeggen we het zelf: ze is echt een wondermooie baby!

Hotel Edelweiss terug open

Na twee deugddoende weken vakantie die we in Kroatië doorbrachten, zijn we al weer helemaal gewoon geraakt aan het werkritme.

3000 km op de teller: dat was het verdict na 14 dagen rondreizen in een land met een bewogen geschiedenis. Aangezien we vorig jaar heel tevreden waren over het reizen met de 'Trotter', hadden we ook dit jaar voor een reis zonder veel voorbereidingen gekozen. Gewoon de auto in (met een volle koffer natuurlijk, ik beken schuld ;-)) en tijdens de autoritten lezen wat het volgende doel wordt. Dat hield ook in dat we niets geboekt hadden van hotels en dus zeer vrij waren om ons programma indien nodig aan te passen.

Deze reis kunnen we eigenlijk samenvatten in enkele woorden: eilanden, nationale parken, oude stadjes en Unesco-werelderfgoeden. Voeg daarbij dan nog de zon en je hebt de ingrediënten voor een boeiende reis. Slapen deden we vaak bij particulieren thuis die zo proberen wat bij te verdienen. De toeristen zien ze daar immers graag komen en we merkten dat het land ook echt moeite doet om te moderniseren en zich aan te passen aan 'westerse' normen. Desondanks vindt je in het binnenland nog steeds confronterende tekenen van de gruwel die hier nog niet eens zo heel lang geleden plaats gevonden heeft.

Hoewel we op het einde de venetiaanse steegjes wel gezien hadden en vooral het vrij eenzijdige eten ons deed verlangen naar een goeie portie lekkere spätzli, is Kroatië een aanrader voor mensen die ook wel eens iets anders willen dan alleen maar op het strand liggen (hoewel ze ook daarvoor zeker een paar schitterende plekjes hebben). En september is een ideale maand om naar ginder te trekken: zon, aangename temperaturen, iets minder toeristen en toch nog alle bezienswaardigheden lang open.

Voilà en daarmee zit onze grote vakantie er ook op. Na een zomer met veel gasten (wat ons veel plezier gedaan heeft :-)) en een eigen geslaagde vakantie vliegen we er nu weer in op het werk. Voor Yves zijn bacterietjes was hij al te lang weg geweest, want ze waren stilletjes aan het sterven; de reanimatie is aan de gang. En bij mij loopt alles nog steeds zoals voordien (niet allemaal van een leien dakje, maar dat hoort er nu éénmaal bij).

Hetgene ons (en vooral mij ;-)) nu bezig houdt, is natuurlijk de grote vraag: wanneer heeft de kleine van Bart en Kim genoeg van Kim haar buik en laat hij/zij zich voor het eerst horen? Want zodra mijn broer mij belt, springen we weer de auto in (of toch het eerstvolgende weekend) en rijden naar België om mijn metekindje te verwelkomen!!!

We houden jullie op de hoogte!
Ah ja, als er mensen eventueel willen gebruik maken van onze logeerkamer tijdens het komende ski-seizoen, altijd welkom maar gelieve op tijd iets te laten weten.

Nele

Impressies Kroatië

Klikken om te vergroten.

Back from Oxford

Net terug van een weekje congres in Oxford. Very British allemaal! Logies was in één van de vele colleges die Oxford rijk is, volledig ondergedompeld in die typische britse academische atmosfeer. 60 talks op 2 volle (van 9u tot 19u) en 2 halve dagen was wel bijzonder intensief, zeker voor een nieuwkomer in het domein zoals ik. En om 20u begon de postersessie dan nog. Toch veel bijgeleerd, nieuwe ideeën opgedaan, en wat meer bekendheid kunnen geven aan ons eigen onderzoek in Zürich. Dat was de bedoeling.




Donderdagavond was er tijd om ouwe studiegenoot Rien (die momenteel in Oxford zijn doctoraat over vlinders maakt, nvdr) op te zoeken en kunnen vaststellen dat hij zijn kempisch dialect helemaal verleerd is. Zijn brits accent daarentegen was niet van het echte te onderscheiden. Voor de rest was hij nog geen haar veranderd ;-) Alleen speelt hij nu frisbee ipv orïentatielopen. Niet om mee te lachen, ik heb een training mee gedaan met de universitaire ploeg en ik was onder de indruk van de hoeveelheid taktiek die er aan de pas komt.

Zicht vanuit de slaapkamer in University College

Smile!

Mijn microscoopstalen willen niet altijd mee, maar deze week waren ze uitzonderlijk goed gezind.

"Don't worry, be happy"

Alpien OL : Swiss-O-Week

Ondertussen al een dikke week geleden, maar toch wel de moeite om nog eens terug te komen op de Swiss-O-week. Een twintigtal Vlamingen hadden deze 6-daagse oriëntatiewedstrijd in Muotathal in de Zwitserse Alpen in hun agenda aangestipt. Naar 3-jaarlijkse gewoonte proberen de Zwitsers hier een topevenement van te maken op de meest uitdagende en ambitieuze lokaties. Een festijn voor de oriëntatieloper die houdt van avontuur, de bergpanorama's en uitdagend terrein, een nachtmerrie voor lopers met hoogtevrees. Een kort overzicht...

Dag 1:

Proloog-sprint in de stad Schwyz, steegjes, trappen, omheiningen, hijgen, zweten, Vlamingen op hun best, enige 2 Vlaamse podiumplaatsen van de ganse week (proficiat Miek & Kim!), regen, pijpenstelen, blikseminslag vlak voor de start, content...

Dag 2:

Eerste bergetappe, met jeeps naar het wedstrijdgebied, schitterend terrein, helaas regen, nog meer regen, alpenweiden, rotsformaties, rotsspleten, recht erop, missen, modder, modderglijbaan, geen jeeps naar beneden, een uur in de regen staan wachten, compensatiebonnetje voor het restaurant,...

Dag 3:

Blauwe hemel, met bussen naar boven, nog 4,5 km naar de starten, en 700 m (!) stijgen, adembenemend terrein, volop zon, alm, koeien, paarden, geiten, rotsen, mensen die stilstaan, rotsen, mensen die naar de weg vragen, rotsen, helikopter, finish, 4,5 km terug naar beneden,...

Rustdag:

Uitslapen, lanterfanten, zwemmen in Vierwaldstettersee, Slokkers op bezoek in hotel Edelweiss, full house, spaghetti, veel spaghetti, ijs, terug naar tent in Muotathal

(C) Jeroen Hoekx

Dag 4:

Volop zon, met jeeps naar de wedstrijd, start op 1980 m slechts 5 meter onder het zadel tussen twee bergtoppen, start, zalig hoogplateau, kleiner relief en bergmeertjes, perfecte start, downhill wedstrijd, wel 1000 m dalen, begin van blaren, blaren, enorme blaren, wandelen, toch nog alle posten aandoen, EHBO tent, ...

Dag 5:

Blaren dwingen tot een extra rustdagje, supporteren aan de finish met fototoestel, Vlamingen lijken maar niet binnen te komen, km-tijden boven de 20 min voor onze Vlaamse toppers, ongeloof, terrein nauwelijks te belopen, geen zichtbaarheid, posten bijna onvindbaar, excuses, niet goed genoeg :-),...

Dag 6:

Op dag 2 was er een modderstroom, toegangsweg naar de kaartgeblokkeerd, geologen schatten het risico te hoog in, wedstrijd geannuleerd, oooh, maar er is een vervangetappe, hoera, op de kaart van dag 5, ooh nee, revanche voor de Belgen, tijdens de nacht maakt de organisatie de nieuwe baanleggingen, terug in actie, mis post 1, nadien rustig en er steeds recht op, behalve aan post 9 nog even, tevreden, het zit erop...

Verschillende locaties van de 6-daagse, waarvan uiteindelijk 3 rond 2000 m boven de zeespiegel

(C) Jef Boeckx

Gastfreiheit

Gastvrijheid. In Van Dale omschreven als: 'gulheid in het onthalen of herbergen van gasten'.

Afgelopen week ben ik te gast geweest bij Nele en Yves. Na een week vakantie in de Franse Alpen ben ik naar hier gereden om nog een week te fietsen in de Jura. Toen ik hun vroeg of het een probleem was dat ik een week kwam logeren, was ik al direct van harte welkom. Vorige week zaterdag ben ik hier gearriveerd. En ... het regende.

Meteen met Nele mee naar de winkel. Als ik iets nodig had voor de komende week, mocht ik het gerust meenemen. Daarna kwam Yves thuis van een zesdaagse oriëntatiewedstrijd in de Zwitserse Alpen. "Joris, doe gerust alsof je thuis bent." Woorden die vaak gezegd worden. Maar het is niet altijd even gemakkelijk om deze woorden ook om te zetten in een echt 'thuis-gevoel'.

Afgelopen week heb ik mogen ervaren hoe twee heel goede vrienden mij een echt thuis-gevoel hebben gegeven. Ze hebben me hier heel gastvrij ontvangen. Hun huis was voor een weekje mijn thuis.

Nele & Yves,

Bedankt om mij hier een week te ontvangen. Bedankt dat ik me hier een week heb mogen thuis voelen. Jullie zijn altijd welkom bij mij in België. En ik zal ne keer voor jullie koken als ge langskomt. Nog veel plezier hier in Zwitserland. Profiteer ervan!! Maar we wachten al op jullie terugkomst...

Joris.


Wij zijn blij dat die kookbelofte eindelijk op 'papier' staat :-)

Nele & Yves

Bergrennen Eptingen - Verslag door Joris

Voor diegenen die het concept 'bergrennen' niet kennen, een korte verduidelijking van wat het juist inhoudt: 1. Je zoekt een helling van enkele kilometers. 2. Aan de voet hang je een spandoek met START, op de top één met ZIEL. 3. Je maakt wat reclame via Swiss Cyling. 4. Je hoopt dat er verschillende 'gekken', 'atleten', 'recreanten' en dergelijke op afkomen.

Enkele technische gegevens

- afstand: 4.4km
- hoogtemeters: 378
- gemiddeld stijgingspercentage: 8.6%

Na eerst een week training in de Franse Alpen, was dit een kans om mezelf te meten met de Zwitserse berggeiten. Om niets aan het toeval over te laten, ben ik de dag ervoor de helling gaan verkennen. Het was meteen duidelijk dat de helling niet te onderschatten was, vooral omdat er zeer weinig recuperatiestukken waren. Het kritieke punt leek me op 900m van de finish te zijn, waarna het zwaarste stuk van de helling volgde.

Door omstandigheden waren we pas een half uur voor de start ter plaatse. Eerste indruk: er waren veel renners aanwezig, en zelden waren er overtollige kilo's op te merken. Benieuwd wat een Belg kon betekenen tegen de lokale renners. De start was niet ideaal door het moeilijk in de klikpedalen geraken. Daarna een spurtje moeten trekken om nog enkele plaatsen goed te maken. En verder was het doorgaan tot op de top. Uiteindelijk met een tevreden gevoel boven gekomen, vooral omdat ik niet was stilgevallen tijdens de beklimming. Resultaat: 14/88. (Voor de geïnteresseerden: gemiddelde hartslag van 182, gemiddelde van 17.6km/u). Tot zover mijn eerste internationale ervaring op de fiets, maar voorlopig nog geen nieuwe Jurgen Van den Broeck...

Dit smaakt wel naar meer. Spijtig dat dit niet te vinden is in het vlakke Vlaanderen. Misschien toch een verhuis naar hier overwegen. Er staan hier blijkbaar nog lofts te huur aan den overkant van de straat...

Groeten,

Joris

Bezoeker Joris rijdt topprestatie in 6e Bergrennen Eptingen

De voorbije week hadden we Joris op bezoek. Doelstelling: 500 km trainen in de Zwitserse bergen en een eerste internationale wedstrijd meepikken in zijn nog prille wielerrennerscarrière. Vorige week zondag was er reeds een eerste poging ondernomen : helaas de wedstrijdjury weigerde zijn inschrijving als buitenlander, enkel zwitsers en amateurs van de buurlanden mochten deelnemen. "Ze hebben schrik", dixit Joris.

Woensdag lukte het dan toch om in te schrijven voor zijn eerste internationale competitie. Een bergetappe van 4.4 km en 378 m stijgen. Een zeer korte avondwedstrijd dus, maar bijzonder pittig en intensief. 88 deelnemers stonden aan de voet van de berg, en ondanks dat zijn schoen niet meteen in de klikpedaal schoot, schoof Joris sterk naar voren op en eindigde hij op een 14e plaats (14'15" of 17,6 km/u). Ikzelf had in de categorie 'Laüfer' meegedaan. Bijzonder uitputtend, en gestrand op een 5e plek op 9 deelnemers. De eerste 4 leken me experts, de laatste 4 leken ook nog niet zo vaak zo'n zotte actie ondernomen te hebben, en ik zweefde daar ergens tussenin. Uiteindelijk toch nog een MP3 speler en een degelijke sportzak gewonnen.

Hotel Edelweiss

De voorbije twee weekends stond - zoals de naam van onze blog het verraadt - onze deur open voor gasten uit België. Twee weekends terug konden we de ouders van Nele verwelkomen, een weekje later waren Karen (ex-kiné studente) en haar vriend Pieter-Jan te gast. Dat betekent altijd weer een leuk weerzien waarbij we nog eens volop vlaams kunnen spreken, een weekend van toeristische uitstapjes en een weekend dat veel te snel voorbij is (idd, momenteel zijn de dagen te kort, de nachten te kort en de weekends ook al...).

bijna in onze achtertuin

De komende week staat de Swiss-O-Week op het programma, althans voor mij en een pak andere belgen. Nele moet helaas het jaar door geraken met een weekje minder verlof, ze zal dus zorgen dat er nog brood op de plank komt.

ooit met een vertikale lift naar een bergtop gegaan? wij wel

UPDATE : in het nieuws...

De inkt van de publicatie in Molecular Microbiology is nog niet droog, of de reacties komen binnen. Ook de populaire pers heeft nu het verhaal overgenomen, met op een halve dag 3 publicaties, o.a. in 20min, de Zwitserse 'Metro'. Altijd leuk als medewerker, het geeft toch eens het gevoel dat het onderzoek 'maatschappelijk relevant' is...

1. http://www.20min.ch/news/wissen/story/Grund-fuer-Lebensmittelvergiftung-entdeckt--21879478
2. http://www.ethlife.ethz.ch/archive_articles/090723_listerien_per/index
3. http://idw-online.de/pages/de/news327023
4. http://grenzwissenschaft-aktuell.blogspot.com/2009/07/neue-lebensform-von-listerien-entdeckt.html
5. http://www.bionity.com/news/d/103745/
6. http://www.newstin.de/rel/de/de-010-003989552
7. http://www.journalmed.de/newsview.php?id=26536

Update: vandaag is het artikel ook overgenomen door de schrijvende pers met publicaties in News en Tagesanzeiger, de meest gelezen krant in Zwitserland :-) Het is altijd goed om extra publiciteit te krijgen voor je onderzoek. Schrijnend is wel om vast te stellen hoe de zoveelste bewerking door een journalist leidt tot een artikel dat steeds verder van de werkelijkheid staat. Onbenullige details worden de hoofdzaak, vermoedens worden waarheid, een foto erbij die niets met de grond van de zaak te maken heeft ... en dat allemaal binnen 24u terwijl de prof op congé is en niet de kans had het artikel eerst te lezen. Een ongeleid projectiel soms, die journalistiek.

Origineel persartikel (voor de duitssprekende microbiologen onder het lezerspubliek)

Neue Lebensform von Listerien entdeckt

Forschende der ETH Zürich haben eine neue Lebensform von Listerien entdeckt. Die Erreger von schweren Lebensmittelvergiftungen können sich ihrer Zellwand entledigen und eine so genannte L-Form annehmen. Erstaunlicherweise können die Bakterien in diesem Zustand nicht nur überleben, sondern sich sogar vermehren.

Vor rund 20 Jahren sind in Kanada viele Menschen an einer Epidemie gestorben, die durch Listerien verseuchte Milch ausgelöst wurde. Ärzte und Wissenschaftler standen vor einem grossen Rätsel. Sie konnten die Listerien (Listeria monocytogenes) zwar auf der Farm, von der die Milch stammte als auch in den Patienten nachweisen. In der fraglichen Milch konnten die Forschenden die Erreger der gefährlichen Lebensmittelvergiftungen jedoch nicht finden.

Wissenschaftler der ETH Zürich um Professor Martin Loessner gingen dem Mysterium auf den Grund und erforschten die Lebensformen von Listerien. In einer neuen Arbeit, die soeben in der renommierten Zeitschrift "Molecular Microbiology" publiziert wurde, bringen sie Erstaunliches zu Tage: Listerien können ihre Form anpassen, indem sie ihre Zellwand auf- oder abbauen.

Normalerweise sehen Listerien wie Stäbchen aus. Die Wissenschaftler der ETH Zürich haben nun entdeckt, dass sich aus diesen Stäbchen eine neue Form entwickeln kann, die kugelig und stark vergrössert ist. Zu dieser so genannten L-Form kommt es, wenn das Bakterium seine Zellwand verliert. Dies geschieht zum Beispiel, wenn es mit Antibiotika in Kontakt gekommen ist, die den Aufbau der Zellwand verhindern. In dieser L-Form sind die Bakterien nur noch von einer einzigen Membran umgeben und haben wahrscheinlich keine Möglichkeit mehr, eine Zellwand aufzubauen. Bis die Entwicklung zwischen der ursprünglichen Form und der L-Form abgeschlossen ist, befindet sich das Bakterium in einem Zwischenstadium, in dem es eine Zellwand wieder aufbauen kann.

Listige Listerien

Diese neuen Erkenntnissen könnten das Rätsel um die Listerien-Epidemie in Kanada lösen. Martin Loesser vermutet, dass sich die Listerien in der Milch im reversiblen Übergangsstadium zur L-Form befanden und deshalb nicht nachgewiesen werden konnten. Auch ein weiteres Phänomen könnte mit den verschiedenen Lebensformen der Listerien erklärt werden: Häufig fanden Pathologen in Hirnschnitten von Tieren, die an Listeriose gestorben sind, kleine Bläschen, die sie nicht richtig einordnen konnten. Loessner glaubt, dass es sich dabei um Listerien handelt, die sich in die L-Form entwickelt haben.

Listerien in der L-Form überlisten das Immunsystem. Makrophagen, also Fresszellen, nehmen die Kügelchen zwar auf, können sie aber nicht vernichten. Normale Listerien sind nach 30 Minuten getötet. Die L-Form überlebt tagelang in einem Makrophagen. Da die Makrophagen die L-Formen nicht als Krankheitserreger erkennen, können sie vom Immunsystem nicht abgewehrt werden.

Vermehrung trotz erschwerten Lebensbedingungen

L-Formen von Bakterien zu "züchten", ist nicht einfach. Sie müssen in einem speziellen Medium "gehalten" werden und bilden nur untypische Kolonien. Aus-plattieren auf ein Nährmedium ist daher nicht möglich. Dennoch sind die L-Form-Listerien fähig, sich zu vermehren. Allerdings dauerte die Vermehrung lange - bis zur Bildung einer sichtbaren Kolonie dauert es mindestens sechs Tage. Normale Listerienzellen teilen sich alle 30 Minuten; Kolonien sind nach 16-20 Stunden sichtbar. Gestaunt haben die Forscher über die Art und Weise, wie sich in Mutterzellen der L-Formen die Tochterzellen bilden. Erst entstehen in einer Zelle neue Vesikel (kleine Bläschen mit einzelner Zellmembran); sind diese gross genug, platzt die aufgeblähte Mutterzelle und gibt die Tochterzellen frei. Diese besitzen die volle genetische Ausstattung ihrer Mutterzelle. Wie das Genmaterial verteilt wird, ist jedoch noch unklar. Ihr Stoffwechsel setzt erst ein, wenn sie die Mutterzelle verlassen haben.

100 Jahre alte Annahme widerlegt

Seit über 100 Jahren wissen Forscher, dass Bakterien ihre Zellwand verlieren können und trotzdem weiterleben. Lange aber glaubten sie, dass es sich dabei um künstliche herbeigeführte Entwicklungen handelt und dass zellwandlose Bakterien nicht sehr lange lebensfähig bleiben. Diese Annahme konnten die Wissenschaftler der ETH Zürich mit der Erforschung der Listerien nun widerlegen. Listerien sind Erreger von schweren, mitunter tödlichen Lebensmittelvergiftungen. Sie dringen über die Epithelzellen des Darmes ein und verbreiten sich von Körperzelle zu Körperzelle. Die Listerien überwinden sowohl die Blut-Hirnschranke als auch die Plazentaschranke. Im Hirn angelangt verursachen sie schwere Hirnentzündungen, die tödlich verlaufen können. Listerien können auch Föten und Schwangere gefährden.

Melchsee-Frutt *** No comment

Op de cover...

In de volgende uitgave van het toonaangevend vaktijdschrift Molecular Microbiology wordt een artikel gepubliceerd dat grotendeels het werk van mijn voorganger bevat. Zelf heb ik er nog een aantal afbeeldingen aan kunnen toevoegen. Bovendien werd één van m'n foto's gekozen om de cover te sieren. Een primeur voor het labo en ik heb er alvast een fles wijn van de fiere baas voor gekregen.

Voor de biologen onder het lezerspubliek, wat u ziet zijn wel degelijk Listeria bacteriën, alleen hebben ze geen celwand meer en zijn ze zelfs tot 20 µm groot. De groene kleur is GFP en de membranen zijn gekleurd met een rode lipide kleurstof. Opvallend zijn vooral de zwarte vacuolen die geleidelijkaan accumuleren in de moedercellen. Volgens onze hypothese zouden deze de dochtercellen kunnen vormen.

This was fun!!

Vandaag is het éindelijk gelukt om gps-gegevens van mountainbike-routes die ik online had gevonden, te exporteren naar mijn Garmin Forerunner. Ik wist al lang dat dit moest lukken, maar telkens ik het probeerde kreeg ik 'error' meldingen. Ik had de hoop bijna opgegeven, maar na een aantal software en driver updates lukte het dan plotseling wel, en een half uur later zat ik op mijne fiets.

Eerst ben ik naar de start gereden die ongeveer 7 km van hier is. Daar heb ik dan de Garmin polshorloge stevig en onbeweeglijk aan mijn stuurstang bevestigt, zodat ik de route gemakkelijk kon aflezen van de display. Dit ging heel goed, enkel waar ik een weg moest inslagen die maar een kleine hoek maakte met de weg waarop ik reed, liep het af en toe mis. Na 50 m krijg je dan al wel een melding dat je van de route zit, dus dat is snel hersteld. Aanvankelijk was alles vrij vlak, maar de twee beklimmingen in het terrein waren toch wel uitputtend. Gelukkig staan er in Zwitserland af en toe bronnetjes waar de drinkbus op een warme dag zoals vandaag kan bijgevuld worden. Uiteindelijk 42 km op de teller, met 600 klimmeters.

Traject in vogelperspectief

Bij elke beklimming ging de harstlag omhoog, bij afdalen was er recup

Ondertussen is Nele terug veilig geland in Zwitserland, weliswaar in Génève, dat is nog 2,5 uur met de trein tot in Aarau. Zürich zou veel dichter zijn, maar aangezien er op de lijn Brussel-Zürich een bijna monopolie is, zijn die tickets tot 4 keer duurder in vergelijking met Brussel-Génève, ongelooflijk eigenlijk.